Salt Supply are: Marc Fien (drumkit, percussion), Niels Keijzer (bass, upright), Jasper Koekoek (guitars, keyboards, synths, piano, organ, mandoline, programming) and Harm van Kruistum (guitars, voice, keyboards, piano, words). With kind help from: Ruth den Hertog (Backing vocals on #2 and # 10), Merel van Dijk (Backing vocals on #10) and Francien Runhaar (Horns on #3, #10 and #11).

This album is actually recorded some eight years ago. At the time, Salt Supply realised that no one was going to record a CD for them, so they decided to do this themselves. But how? When Harm's parents left their home to go to Australia for a few weeks, opportunity knocked. The band bought a second-hand ADAT tape recorder, borrowed a mixer, and in the summer of 2004 the bulk of the material for this album was captured on tape in the living room of Harm's parents, which by means of microphones, blankets and pillows had been disguised as a recording studio. They had a great time making this album, but completing the work on the recordings took so long that it might have never seen the light of day...

Until now that is. Esc.rec. is happy to assist Salt Supply in the release of this hidden treasure, which although clearly created in the heyday of post-rock, does not feel (out)dated at all. On the contrary. Salt Supply managed to create a cogent album with rich arrangements. Slightly reminiscent of Radiohead and Tortoise at times, but undeniably their own. Which is quite a rare achievement, especially for a home recording by a band no one has ever heard about. Enjoy!

Trivia: Attentive esc.rec. connoisseurs might notice that Marc Fien also released several solo albums on esc.rec. under his Maga moniker. And Jasper Koekoek mastered Gluid's self-titled and critically acclaimed debut album.

--

Review in Gonzo Circus Magazine:
De Nederlands band Salt Supply werkte vanaf 2004 aan hun debuutalbum 'A Lighter Weight, A Stronger Back'. Acht jaar werk aan een plaat die pas eind 2012 verscheen, op het label Esc.rec. Een rijkelijk late recensie in Gonzo (circus) kan er dan ook nog wel bij. Het is dan ook een plaat waar de enorm lange incubatietijd in terug is te horen, en die vraagt om een luisteraar met meer tijd en aandacht. Aandacht die beloond wordt met talloze prachtige post- en indierockkleinoden, die hoorbaar zijn beïnvloed door Radiohead en Tortoise, maar die ademen en verrassen door de vele sterke compositorische en productionele vondsten. Zoals 'Scarborough' dat halverwege onder het zeeoppervlak lijkt te verdwijnen, de gamelan in 'Lake Toba' en het meesterlijke 'Master Says', dat subtiele coupletten afwisselt met een drammerig intens refrein. Niet alle dat alle nummers zo sterk zijn. Sterker nog, als je erop gaat letten, zitten er vrij veel niemandalletjes en onafgewerkte ideeën tussen. Maar de plaat is heel slim opgezet als een collage waarin al die op zichzelf niet allemaal sterke stukken samen een doorlopend geheel vormen dat groter is dan de som der delen. Een doorlopende suite à la 'Abbey Road' dus, met ongeveer net zoveel instrumentale intermezzo's als echt uitgewerkte songs. De band gaat daarmee dapper de bij voorbaat al verloren strijd aan tegen de hedendaagse iPod Shuffle-luisteraar. Dat, plus het feit dat de band inmiddels al lang ter ziele is en de plaat dus niet live gaat promoten, maakt het bereiken van een groot luisterpubliek vrijwel onmogelijk. Maar de schatgravers die de plaat wel weten te vinden, zullen hem koesteren als het kleine meesterwerkje dat het is.

--

Review by Jan Kees Helms in Ravage Digitaal:
Acht jaar geleden vertrokken de ouders van Harm van Kruistum op vakantie naar Australië. De huiskamer werd omgebouwd tot een studio: instrumenten werden aangedragen, een digitale tape-recorder aangeschaft, een geleende mengtafel en opgestelde opnamemicrofoons.

Salt Supply nam tig composities op met de bedoeling om er ooit zelf een cd van uit te brengen. Het materiaal bleef echter op de plank liggen, gelijk een kaas om de zoveel tijd omgedraaid en na acht jaar ligt het schijfje A Lighter Weight, A Stronger Back dan eindelijk op de toonbank van het muzieklabel EscRec uit Deventer.

De cd bevat veertien pakkende avontuurlijke popsongs, waarbij de associatie met dEUS, Stuurbaard Bakkebaard en Radiohead al snel naar boven komt poppen. De sferen gaan werkelijk alle kanten op; van dreigend tot lichtvoetig, van uptempo tot traag. Het geluid blijft echter herkenbaar en laat de veelzijdigheid horen van de vier muzikanten Marc Fien (drums), Niels Keijzer (bas) en de multi-instrumentalisten Jasper Koekoek en Harm van Kruistum op gitaar, keyboards, synthesizer, piano, orgel, mandoline en zang.

Het is natuurlijk prachtig dat na al die jaren de luisteraar alsnog kennis kan maken met de veelzijdige muziek van Salt Supply, maar het is tegelijk bijzonder jammer dat dit het enige is wat we van dit kwartet mee hebben gekregen. Het album is een afsluiting van een periode waarop de muzikanten met een trots gevoel kunnen terugkijken.

--

Review by JKH in Vital Weekly:
Eight years ago the parents of Harm Kruistum left on holiday to Australia. The living room was converted into a studio, instruments were carried in, a digital tape recorder was purchased, a mixer was borrowed and recording microphones were set up. Salt Supply recorded many compositions with intent to release a CD independently. The material remained on the shelf, it was like a cheese every so often reversed and after eight years the disc “A Lighter Weight, A Stronger Back,” finally ends on the counter of the small label EscRec from Deventer – the Netherlands. Fourteen adventurous catchy pop songs are on this CDR, where associations with dEUS, Stuurbaard Bakkebaard and Radiohead can quickly be made. The atmospheres of the songs are all over the place, from threatening to lighthearted, from upbeat to slow. The sound remains recognizable and shows the versatility of four musicians, Marc Fien on drums, Niels Keijzer on bass and multi-instrumentalists Jasper Koekoek and Harm van Kruistum on guitar, keyboards, synthesizer, piano, organ, mandolin and vocals. Of course it is wonderful that after all these years the listener can still become acquainted with the versatile and adventurous music of Salt Supply. It is particularly unfortunate that this is probably the only thing we get to have from this quartet. But… the album is a conclusion of a period that the musicians can be proud of.

--

Review by Benjamin Smith in Dayton City Paper:
To be completely candid, I know almost nothing about Salt Supply. I stumbled upon A Lighter Weight, A Stronger Back by sheer accident while spelunking through some odd grottos on the Internet. This collection of 14 songs released last month – but recorded way back in 2004, before the Great Recession swallowed all optimism – is a poignantly soft post-rock relic that can remind the listener of vanished trends and times. “A Day To Order” could be mistaken for a Mogwai B-side, whereas “Tomorrow’s Final Cut” steals from Radiohead’s Hail To The Thief. Even more dated are the acoustic wisps of Andrew Bird and Sufjan Stevens found in a few of the tracks. Music can’t physically transport us back to the past; however, it can provide a soundtrack for traveling in the present, and here is where A Lighter Weight reveals real value. Burn or download, hop in a car, press play and head straight for Ohio’s deserted country roads. You’re already lost, anyway.

--

Review by KN on Yeah I Know It Sucks:
After all the hectic moments of our busy lives its good to have music to chill out too. Personally I am not a big listener of acoustic made music, but sometimes I come across something that interest me enough to fill up my ears. ‘A Lighter Weight, A Stronger Back’ is one of these recent discoveries. It is released by the always thrilling esc.rec label and comes with artwork that smells of rosemary. The band is called ‘Salt Supply’ and consists of multiple members and some guests that donate their backing vocals and horns to the record.

As I normally dribble in experimental electronic music, soundscapes or even shit noise it is definitely a challenge to review this album. But the beautiful tracks that you will find here are absolutely worth your time to swim in. Salt Supply creates a world of warm post modern rock music that reminds us at times of radiohead but in a complete different form, life and attitude.  Perhaps it sounds more sophisticated with its subtitle sound productions and interesting programming abilities.
Personal highlights are Scarborough, and Lake Toba as they really feed my hunger for something original.

This album contains smooth transitions from one track to the other, which makes it into an excellent listening experience. As the tunes flow by like a calm river of music I will try to jump in my non existing kayak and tell you what to expect.

‘A Day To Order’ is a loving warm song that welcomes the listener in the world of Salt Supply. A wonderful sound production that creates a atmosphere of a summer day in the park.

‘Tommorow’s Final Cat’ is perhaps the track that sounds a bit too close to radiohead, but in a different key. I personally wouldn’t place it on the second place of a 14 tracks album as there is so much more original music out there. But I don’t want to complain to much as this tune is very beautiful and warm and will lift the listener up to a place where the rain will clean all the sorrow away.

We enjoy a nice swinging mood in ‘Battle fight’. It combines wonderful music that simply waves into each other like only a perfect match of musicians can do. A nice rolling beat that makes the head automatically bounce along locks in with the acoustic guitar, the warmth of a sweet horn and piano on the dressing of a perfect played bass. This is really high out there in a excellent blend of hopelessly romantic music for dramatic lovers.

I already mentioned my love for ‘Scarborough’ but as this song playes I would probably write some more nice words about it. It takes of where the previous track had left us and salt supply adds definitely more drama to the music. The synth gives the extra needed punch while the placing of some sound recordings really made this into an exciting piece.

With ‘Observatory’ we hear a short moody ballad that will make you fall in love with the voice of this band, before sinking in yet another personal favorite of mine.

‘Lake Toba’ is what I am talking about. It is fun, animalistic and adventurous. Think of a tuba that recreates the effect of a drunken elephant, together with a magnificent choir of cute music. The ding dong melodies could have been from a gamelan orchestra which gives this track a wonderful tropical feeling of being in the jungle somewhere in Asia.

The seventh track is a tune called ‘Walk Me Down Slowly’ which is a nice song where Salt Supply are wandering how to come back to the place of their memories. Probably they want to go back to see the elephant they had met in the previous track. Jokes aside, this is a nice song that feels sincere as well as made by the heart and not taken lightly.

‘If You’ve Lived, You’ve Had One’ is the mind-blowing title of a strange track on this album. The title probably got to do something with the sample that pops up half way, and doesn’t really give us an answer of what to think where it’s all about. Personally it sounds perhaps a bit like a bad trip.

Lucky for the listener Salt Supply brings us some sunshine with ‘Mile Beach’. It feels like a magical night in the dawn while walking down the lone beach. We had a cocktail, we hear some jungle creatures in the night that sing their beautiful songs and wander around in euphoric state of content.

In the trend of weirdness we hear a somehow creepy song called ‘Master Says’. I am not 100 percent certain what this is about but it is probably the darkest track you can find on this album. The singing and background vocals of angels are made for a heavy mindset.

‘Last Post’ starts of slowly with low bass sounding sounds that gives me the feeling of being stranded on the beach. Probably waking up after a long night of too many tropical drinks. The sun rises slowly and slowly Salt Supply wakes us up in a state of confusion. Where are we and where did the elephant go?

Surprise! Salt Supply have found us in the middle of the jungle and sings a wonderful warm song on a nice piece of music. The listener will follow Salt Supply wherever it brings its musical delight. When ‘Plus And Minus Meet’ you have to safe yourself is their warm welcoming advice, and until that time the music fills our ears with joy.

‘Sybold’ brings us a nice wave of music vs song, it is more stripped down than the previous heard tracks, but that is definitely not a bad thing. A nice  acoustic guitar brings warmth on a wickedly played bass, while a rolling uptight beat makes us simply hop along.

For the end of this adventure Salt Supply ends up with delivering us a good mood with the excellent warm track of goodness called ‘The Great Reset’. It is short but so well needed and with this we are ready to return to our own bizarre lives.

My overall conclusion of this album is that it’s a lot of fun to listen to. It swings in diversity of moods without losing its main elements. The music is simply a brilliant piece of work by well skilled musicians that obviously had a great time recording. A nice album to listen to and enjoy with friends and family as it contains for everybody something. Everybody can use some Salt Supply!

--

Recensie by Jan Willem Broek in Caleidoscoop:
Je hebt van die albums, die je meteen bij de lurven grijpen en inslaan als een bom, zonder dat je ze meteen kunt doorgronden. Dat overkomt mij bij het debuut A Lighter Weight, A Stronger Back van het Nederlandse Salt Supply, uitgebracht op het prestigieuze label esc.rec uit Deventer. De band, bestaande uit Marc Fien (drums, percussie), Niels Keijzer (bas, contrabas), Jasper Koekoek (gitaar, keyboards, synthesizers, piano, orgel, mandoline, programmering) en Harm van Kruistum (gitaar, zang, keyboards, piano, tekst), werkt al sinds 2004 aan dit album. En dat is te horen aan de complete productie ervan. Nu hoop ik dat we nog lang geen zoutvoorziening nodig hebben op de alsmaar kouder wordende wegen, maar zie het zout hier als het noodzakelijke ingrediënt om te overleven. In het geval van Salt Supply moet je dan zout ook vooral nog eens zien als de verbinding tussen de diverse elementen, want dat is iets waar de groep in uitblinkt. Daarnaast is het ook zout in de wonden van de inspiratielozen, zout van de tranen van blijdschap en ontroering. Je kunt deze beeldspraak gerust met een korreltje zout nemen, maar laat ik me dan even concentreren op de muziek zelf.

De cd opent met twee nummers die in eerste instantie herinneringen oproepen aan de meest gevoelige muziek van Radiohead, zij het dat de inkleuring totaal eigenzinnig is, zowel door het originele instrumentgebruik als de diverse samples en elektronische franje. De muzikanten brengen steeds breekbare maar rijk gedetailleerde composities, zonder je ooit te overladen. Dit doen ze samen met diverse gasten op (koor)zang en hoorns. Dat alles gaat gepaard met heerlijk melancholische atmosferen en innemende zang, die je niet onberoerd kunnen laten.

Qua stijl lappen ze ook alles aan hun laars. De hoofdmoot bestaat uit post-rock uit de tijd van Tortoise, ook één van de referenties, waarbij het meer draait om intieme en doorwrochten experimenten dan het ruigere gitaarwerk. Salt Supply mengt tevens jazz, Afrikaanse en andere wereldse elementen, avant-garde, wave, filmmuziek, klassiek, indierock en folk door hun haast ongrijpbare geluid. Bij elke luisterbeurt geeft deze cd meer schatten prijs. Ze doen me qua totaalgeluid het meest denken aan Vieo Abiungo, maar roepen ook associaties op met Macha, Dez Mona, Zoppo, Disco Inferno, Doomed Bird Of Providence, Winterpain, Loren Nerell, At The Close Of Every Day en Clemm. Dat lijkt alle kanten uit te waaien, maar toch weten ze op indrukwekkende wijze er een caleidoscopische eenheid mee te creëren. Nergens krijg je een referentie cadeau, omdat ze er altijd weer een andere draai aan geven. In “Lake Toba”, vernoemd naar een meer bij Jakarta, brengen ze bijvoorbeeld gamelangeluiden ten gehore, zonder dat hun eigen totaalgeluid daar enigszins door ondermijnd wordt. Of er duikt zoals in “Master Says” ineens prachtige koorzang op, die wel op heel indrukwekkende wijze binnenkomt en waarbij woorden tekort schieten. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van hun bekwaamheid, veelzijdigheid en originele visie op de muziek. Ze weten een hoop elementen op bijzondere, experimentele en imponerende wijze te incorporeren in hun verbluffende totaalsound. Ik kan hier dan ongezouten mijn mening geven, maar adviseer je vooral zelf eens te gaan luisteren en genieten van deze band middels onderstaande link.

Eén van de grootste verrassingen van dit muziekjaar, die het zo maar tot mijn jaarlijstje zou kunnen schoppen. Ook de artwork is buitengewoon fraai. Een groots, fijnkorrelig en meesterlijk kunstwerk!