We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Gluid

by Gluid

/
1.
2.
3.
Ekal Naws 05:47
4.
5.
Peeters 07:00
6.
3/4 Song 04:55
7.
8.
What Mood 03:06
9.
10.

about

Just another night in a bar in Kampen city somewhere in February 2002. Two old acquaintances get to talking and of course it’s all about music. One of them (Timon Straatsma) is mainly a connoisseur with an almost obsessive passion for sound, the other (Bram v/d Oever) is a practicing musician. That night a plan is forged: Gluid (sort of dutch for sound).

Timon, armed with a MiniDisc recorder and microphones, will record sounds and atmospheres after which Bram will construct music with these recordings. Main objective is to keep the sounds as pure as possible and to definitely not use any ‘real’ instruments, drum computers, synths or samples from other sources. Only Bram’s strange habit of damaging cd’s from his collection (resulting in jitters, tics and glitches), setting ashtrays on fire, nearly blowing up speakers and making bizarre throat noises was allowed…

From the first session with toy box, wine glasses and pounding on floating barrels arises ‘Ekal Naws’. The two are enthusiastic with the result. Timon now takes his recorder and microphones with him everywhere he goes and Bram creates a load of sketches for more tracks. But than comes a period in which Timon is mainly otherwise occupied and Bram on the other hand has lots of free time on his hands. Bram decides to finish the sketches by himself. After that the forged plan comes apart and Gluid is slowly forgotten.

It isn’t until sometime in 2005 that Bram lets some other people listen to the tracks. A musician friend (Marc Fien aka MAGA) encourages him to send Gluid to esc.rec. and also sound engineer/musician Jasper Koekoek of the Paperboat Collective is enthusiastic and offers to remaster the disc and strike a few tracks. Some striking, mastering and sending happened and here is the result: Gluid!

--

Review by DB in E/i magazine:
It’s indeed difficult to believe that Gluid’s tracks on his self-titled debut are all sourced from microphones (real time, and literal, samples) and MiniDiscs; the record’s methodology immediately lifts it legions beyond what at first appears to be a journeyman (if well-accomplished) batch of glittery microsound experiments. Successive immersions into Gluid’s (one Bram v/d Oever) aural frame of mind, however, reveals instead an artisan at work. Compositionally, the disc is, dare it be said, flawless regardless of their origins, the sounds are no doubt manipulated, layered and ultimately juxtapositioned via Gluid’s chosen software du jour, meaning that not only is the recording immaculately produced and pristine in the extreme, but that the ends do in fact justify the means. There are enough breathy sequences and snatches of sublime melody (such as the bittersweet flurry of chirping notes that form the central motif on Ekal Naws) to keep the attention focused and the mind engaged. In fact, despite the obvious infatuation with clicks’n'cuts, Gluid’s m.o. actually proceeds gainfully across many of electronica’s sandier borders. Anyone complaining of a lack of substantial IDM records need look no further than right here. In between the chunks of ambient space sequestered alongside spasticized rhythms (A Mare’s Nest), arcing over yards of laptop buzz and dripping liquid chords (Peeters), or nestled in echo chambers whose sensuous pings are chilled below absolute zero (Maybe My Fault) lies the best record Warp or the late Defocus label never released. Madness into method, actualized with brilliant results.

--

Review by Erik Hollanders for DE SUBJECTIVISTEN:
De premissen waarmee Gluid Gluid maakte doen wat aan Dogma-cinema denken. Alleen geluiden van alledag mogen, en dan het liefst zo naturel mogelijk. Uitzondering hierop vormen het geluid van een fikkende asbak en de krassen op cd’s. Die zijn bij mij in ieder geval niet gangbaar.

Vreemd, dat gangbare geluiden helemaal geen gangbare plaat opleveren. De door Timon Straatsma getrokken samples van de wereld (Parijs en Nederland) zijn door Bram ten Oever zorgvuldig in een mystiek elektronisch landschap gegoten wat het midden houdt tussen de serene ambient van Arovane en donkere glitch op Spezialmaterial. De aardsheid van de geluiden doen soms gniffelen. Is dat nou een (vervormd maar onmiskenbaar menselijk) scheet of een gorgelkeel in A Mare’s Nest? Het naturelle karakter van Gluids geluiden gegoten in een plastische jas van bits & bytes maken Gluid de Rivella van de ambient. Hollandse ambient met een twitch.

--

Review by Peter Vercauteren in GONZO CIRCUS:
De gedachte dat Bram v/d Oever ervan houdt om de cd’s uit zijn collectie opzettelijk te bekrassen doet ons huiveren, maar de aldus geproduceerde glitch vindt perfect zijn plaats in het vreemde totaalg(e)luid. Zijn kompaan Timon Straatsma trekt intussen, gewapend met een minidiscrecorder, de wijde wereld in om veldopnames te maken. Gluid wijst het gebruik van gewone instrumenten af en produceert/boetseert alle klankjes eigenhandig. Waarom gebruik maken van een piano als je ook tegen een wijnglas kan tikken? Op een drijvend ponton slaan is ook veel lonender dan domweg een drumcomputer programmeren. Soms wordt een tip van de sluier opgelicht door een tracktitel als ‘The Ashtray Is On Fire’ (ook te beluisteren op Mind The Gap #62, de cd die gratis bij het tijdschrift Gonzo Circus geleverd wordt). Ondanks de onconventionele werkwijze klinkt Gluid bijzonder toegankelijk en het onwetende oor zou zweren dat hier zelfs postrock keyboards aan te pas gekomen zijn. In elk geval zijn de tien g(e)luidexperimenten zeer geschikt om onder bewegende beelden te plakken en is deze cd één van de meest geslaagde exponenten van de esc.rec. esthetiek.

--

Review by Bas Verbeek in OOR:
Soms vraag je je af hoe het zal voelen om het aardse leven te verruilen voor het hemelse. Hier is het antwoord. Gluid is een gepassioneerde klankenopnemer met oor voor pracht en praal (Timon Straatsma) en een muzikant met visie (Bram v/d Oever) met de genialiteit van The Future Sound of London (FSOL). En met de klank van die laatstgenoemde zielsverwant; wie al jaren zat te wachten op zo’n zalvende ambientervaring als op Lifeforms, wordt bij deze bediend. Bovennatuurlijke muziek met geromantiseerde glimpen van aarde: stromend water, spelende kinderen, straatmuzikanten en andere dagelijkse taferelen. De insteek van de twee is om slechts met microfoon opgenomen sfeergeluiden een plaat te maken, zonder ook maar iets van gebruikelijke instrumenten of elektronica te gebruiken. Heel vaak krijg je dan een kille click ‘n’ cutplaat; de visie en ervaring van Van den Oever resulteren in iets anders. Feedback wordt in toonladders gezet, tikkende en kloppende geluiden omgetoverd in subtiele ritmesecties en alles wordt met muzikantenambacht gearrangeerd. Veel FSOL, paar accentjes Kraftwerk en een beetje vroege The Orb. Dit zwoele, zwevende, hypnotiserende, melancholische, dromerige, hartverwarmende, vervreemdende, emotionerende meesterwerk is het paradijs op aarde.

--

Review by BasVerbeek:
Vorige week kwamen mij wat uitgaven van het labeltje esc.rec. toe ter beluistering. Eén ervan greep mijn aandacht het meest: Gluid. Want mijn god wat is dat een waar meesterwerk. Mensen die al jaren zitten te wachten op een degelijk vervolg op Lifeforms van The Future Sound Of London moeten direct deze cd gaan aanschaffen (excuses voor de opdringerigheid).

Met een verzameling van met microfoon opgenomen huis- speeltuin- en gaarkeukengeluiden wordt een ambientplaat gemaakt die je naar de zevende hemel meeneemt. Voor de compleet lyrische recensie moet je maar even op Oor 6 wachten, maar je kan natuurlijk ook alvast het heft in eigen handen nemen en op zijn minst de site van esc.rec. en de gluid subsite daarop al bezoeken en een en ander luisteren. Hoe vaker je het luistert hoe intrigerender en verslavender het wordt. En dit soort Britse genialiteit van eigen bodem, het is toch wat.

Check ook andere artiesten zoals Maga; bezig op een andere manier, maar het levert ook onderhoudende plaatjes op. Maar het is echt Gluid die met afstand er met de hoofdprijs vandoor gaat.

--

Review by AvS in FRET:
Het vanuit het oosten des lands opererende label esc.rec. is bijna aan zijn tiende release toe. Waar ze al die artiesten opduiken is een raadsel, maar dit is alweer de zoveelste eigenzinnige en leuke plaat van vrij onbekende elektronica-experimentatoren. De basis voor Gluid werd in 2002 gelegd in een café in Kampen, waarbij werd afgesproken dat geluidsliefhebber Timon Straatsma geluiden zou opnemen, die vervolgens door muzikant Bram v/d Oever naar muziek zouden worden omgezet. Het moesten dan wel pure geluiden zijn, geen instrumenten. Zo gezegd zo gedaan, maar uiteindelijk liep het verwerkingsproces vast. Pas in 2005 werden de opnames zo bewerkt dat er een aanvaardbaar geheel over was gebleven. O.a. knikkers, een tsjilpende vogel, wijnglazen en kapotte cd’s leiden tot tien aangename, sferisch voortglijdende tracks. Een pure luisterplaat, met aandacht en liefde gemaakt van letterlijk voor de hand liggend materiaal.

--

Review by Stephen Fruitman for SONOMU:
A stunning success of aural artistry by one Gluid, from Holland, I do believe. His self-titled debut (?) is made up of beats, glitches, a dab of dub, hummable melodies and some extremely judicious samples, both vocal (American politicos pronouncing on the war on terrorism) and musical, and then primarily acoustic. However, this is no folktronic album, but rather a very 21st-century, urban-sounding recording.

If this is indeed a debut, then Gluid is the recipient of a truly God-given talent. Or he has spent hours alone sweating over and honing his craft to perfection, to judge from this record’s impressively deft construction. The love, care and skill with which this collage is rendered is reminiscent of a colourful but typically restrained Mennonite quilt.

It stretches over some fifty-five minutes, a grand semi-ambient mural, evoking a much more wide range of emotions than this sort of aesthetic is usually capable of. “3/4 Song” somehow evokes nostalgia in the present reviewer – for what, I have no idea, but it feels both cozy and lonely – and “What Mood” sounds, to paraphrase Brian Eno, like what aliens would produce if you described Big Band music to them without being able to play them any recordings of it. Easily one of the best CDR releases of the year.

--

Review by MR in VITAL WEEKLY:
Now this is something to put into the player and then think: NO WAY! This guy has worked with sounds recorded by someone else (all of them acoustic, mind you) and turned it into something completely lounge ambient whatever thingy. How does this guy have the nerve to treat field recordings in such a way??? This is done so incredibly well that I will not use too much words any more… Put this on and forget about pretentious arty farty nitwits who think they know where it’s at. This could possibly open up your ears in an unexpected way. Also it could have been shorter…

credits

released January 31, 2006

Composed and arranged by Bram v/d Oever. All sounds recorded with microphones, most of them on MiniDisc, by Timon Straatsma. Recorded in 2002, created and manipulated in 2002/2003. Originally mastered by John Alonzo. Second master by Jasper Koekoek. Design by Harco Rutgers.

license

all rights reserved

tags

about

Esc.rec. Deventer

Esc.rec. is a small, critically acclaimed record label for adventurous music, founded in 2004 by Harco Rutgers in Deventer, NL.

contact / help

Contact Esc.rec.

Streaming and
Download help

Shipping and returns

Redeem code

Report this album or account

If you like Gluid, you may also like: