For several years now, The Void* (pronounced: The Void Pointers) have been developing their own sound idiom at the cutting edge of ambient, live electronics, drones and post-rock. The trio, consisting of Roald van Dillewijn, Eric Magnée and Tijs Ham, chooses to build their own instruments to accomplish this. Both the coding of software and hardware tinkering are used to knead their sonic universe. 'Values' is released by three(!) collaborating record labels from The Netherlands: Lomechanik, Esc.rec. and Shipwrec. This album fits seamlessly into the catalogues of all three labels. Both musically and aesthetically, because the packaging of this 12" vinyl is stunningly beautiful, as usual.

--

Review by Aurelio Cianciotta in Neural Magazine:
The name The Void* (pronounced “The Void Pointers”) is a tribute to the C ++, programming language, whose semantics are relatively minimalist but also versatile, power and recursive. Similarly composite, this trio – which is formed by Roald van Dillewijn, Tijs Ham and Eric Magnée – is a strong wall of sounds made of modified instruments and electronics but also of elegant layers, cuts and melodic, iterated and dissonant sequences. The basic approach is mostly post-rock but the unusual combo also recovers a free form attitude, with soundscapes and suggestions of serial and classical music. The contrast is that of an organic sound with one that is abstract, aestheticised but rich in dilated and mesmerising moments. Even the artwork of the vinyl release follows this inspiration, with a hardcover matte pierced in circular and geometric openings of various sizes that show a coloured texture below. This album by The Void* is linked simultaneously to three labels: Lomechanik, Esc.rec and Shipwrec, all “made in the Netherlands”. The band is also involved in the modifying some instruments (guitars and flutes) in order to create unconventional sonorities. The release consists of six tracks, the first very environmental and insistent, shaped by a guitar drone and radio frequencies, spurious elements and effects. In the next the piano is in evidence, in a very melancholic and rarefied, suspended and intimate way, while the third shows off experimental orchestrations, a sonic pointillism then diverted in meditative conjunctions and chamber music influences. “Abstract” is more electronic, martial and disturbing, while “E AB EF B” is still a stylised piano composition just furrowed from other layers of swirls and hums. With “Dereference”, which starts almost silent, The Void* recalibrate the focus on the infinitesimal, closing the album beautifully and leaving us in fascination aroused by so many multiform expressions.

--

Review by Dennis Dekker in Vinyl50:
The Void* is het superspannende muziekcollectief van Roald Dillewijn, Eric Magnée and Tijs Ham. Meer dan twee jaar achtereen werkten ze aan hun debuut getiteld Values. Dat werken betekent voor dit trio meer dan nummers verzinnen alleen. Het betekent ook zelf elektronische instrumenten maken, software programmeren, omgevingsgeluiden en stemmen opnemen, dat alles weer samenvoegen met traditionele gitaar en keyboards en die combi vervolgens mixen met eigengereide samples en overdubs. Wat er dan ontstaat? Een kakofonie van vervormde geluiden, een muur van dronerock, een klankkeur van noise en ambient-achtige tonenregens.

Even beginnen bij het begin: dat sterretje achter Void staat voor het woordje 'Pointers'. Tezamen zijn het woorden uit de computertaal. Terwijl ‘void’ staat voor ‘leeg’, staat ‘pointers’ voor een ‘variabele die een geheugenadres bevat’. Bij elkaar betekenen de woorden ‘void pointer’ in de computertaal dus een ‘type informatie dat niet gespecificeerd is’. Wellicht is dat meteen ook wel de conclusie van deze band, dit album. Dit is een type van improvisatiemuziek dat vooralsnog niet heel erg gespecificeerd en gebruikelijk is. Het ontbreken van beats zorgt er voor dat je nooit met de knalharde house-kant geconfronteerd wordt maar kan wegdromen bij geweldige klankescapades. Het ontbreken van drums en vocalen die tekstlappen voordragen zorgt er voor dat dit geen traditionele recht-toe-recht-aan rockmuziek is, maar dat je eens fijn kunt genieten van een originele variant van postrock 2.0. Dit debuut bevat zes veelal lange nummers met eigengereide titels als Function, Dereference, Memcpy, Abstract of zelfs benamingen die refereren aan de gebruikte akkoordenachtige schema’s zoals D BI DI F en E AB EF B. In een vakantiehuis in het Franse dorpje Hary werkte het trio in 2014 een week lang aan deze improvisatiestukken. Vervolgens zijn ze daar in Nederland in vele sessies mee gaan schaven, knippen en plakken en produceerde het trio tijden aan een album dat Rinus Hoonig van de Haarlemse vinylperserij Record Industry uiteindelijk zeer helder en ruimtelijk gemastered heeft.

Luisterend naar Values, kun je soms bijvoorbeeld denken aan de zachte instrumentale interludes die Trent Reznor of Brian Eno kunnen maken. Maar soms hoor je ook trage Jochem Paap-achtige muziekverzinsels die klinken als buizengerinkel in een oude silo, rondmarcherende legers robots, of grommende gitaren vanuit zompige te schaars verlichte kelders. Op andere momenten denk je weer aan sfeervolle instrumentale neo-klassieke Belgische luisterbands zoals Illuminine. Dit zweeft, dit is kwetsbaar, dit is plechtig en stemmig. Soms lijk je insecten te horen, of talloze monden die als percussie-instrumenten allerhande unieke geluiden produceren of synths die gieren als sirenes en ongeleide, stormachtige windvlagen. Maar altijd is het buitengewoon sfeervol en stijlvol gedaan.

Values van The Void*, is kortom een zeer bijzonder werk. Zo muziek maken is nog niet heel vaak gedaan. Okay, het is wellicht ooit geïmproviseerd, maar uiteindelijk is dat alles via allerhande kunst- en vliegwerk door een prachtige softwaremangel gehaald en weldegelijk zeer warm en spannend vastgelegd. Ik stel me zo voor dat ieder liveoptreden van The Void* misschien wel heel andere nummers bevat, maar minstens net zo uniek is als deze waardevolle plaat. Een advies aan de gemiddelde muziekliefhebber? Denk eens lekker ‘out of the box’ en koop deze plaat. Er zijn er sowieso maar weinig gemaakt; dat is doorgaans alvast een trigger voor een aantal van jullie. Daarbij mag je deze band ook weldegelijk wat centjes gunnen. Ze verdienen het namelijk om een vervolg te maken dat uit eenzelfde kleurrijk sonisch universum komt.

De muziek is al zo ambient, zo drone-rockerig, zo sfeervol. Maar om dat effect te versterken is de cover van deze plaat zichtbaar een geweldig aanvullend product, gemaakt door Studio Another Day. De hoes waar de plaat in zit, is getooid met een waanzinnige psychedelische Rotkho-achtige zeefdruk (van Kurtface in Nijmegen). Een zeefdruk die je overigens al een beetje ziet door enkele gaten die in de hoes gesneden zijn. Of beter gezegd; met een heuse lasersnijmachine op diverse plekken zijn aangebracht (door Steim). Sterker: de brandranden van de laser zijn nog zichtbaar. Mede hierdoor hebben Roald van Dillewijn, Eric Magnée en Tijs Ham, alias The Void* met Values een geweldige totaalbeleving uitgebracht.

--

Review by Richard Allen in A Closer Listen:
Values is the album so big, it took three labels to release it: Netherlands co-conspirators Lomechanik, Shipwrec and Esc.rec.  The sound is similarly large, as it crosses between genres like ships through the wormholes of its die cut cover.  The predominant shade is post-rock, but there’s drone here, too, and ambience, and a heavy dose of electronics, the latter which inspired the band’s name and its track titles, which are based on C++ language.  The Void* (pronounced “The Void Pointers”) creates its own instruments and programs, and refuses to be pigeonholed, wordplay intended.

After an initial search through radio frequencies, the opening track finds a tone to settle upon: a repeated guitar note, which holds the door open for a host of squealing and humming drones.  Everyone is welcome to this party.  The track builds throughout its length, finally fuzzing into the first piano notes of “D BI DI F”.  This time the hums recede into beeps, reversing the plot of the opener.

Before long, the sonic field is filled with a field of abstractions, and one wonders if this is the cumulative effect of all the “wine, cheese and cows”. It’s clear that these tracks began as sketches and required some rehabilitation before they were released. Yet this is the fun of Values, whose title may refer either to the ground rules of the recording or the sonic values possessed by the individual listener. There’s no predicting what turn the album might take next, although there’s nothing here that is so abstract as to prevent entry. As such, the holes in the cover become symbols for the accessibility of the project. Some may enter through large circles, others through smaller dots.

Electronic fans, for example, may find “Abstract” (yes, that word again, now ironic) to be their point of access, as it begins with light beats and stomps before adding rhythmic, marchlike touches, while post-rock veterans should head directly to the shimmering closer. Instead of saying, “this is the sound of the Netherlands,” one might make the suggestion that these are the sounds of the Netherlands, difficult to comprehend when they are speaking all at once, but lovely in their interaction.

--

Review by Peter van Cooten in Ambientblog:
The Void * notation comes from the C++ programming language, and is pronounced as Void Pointers. If you’re not familiar with the C++ language (and I assume you aren’t – just like me), it’s interesting to read about a void pointer in terms relating to music:

“The void pointer is a special type of pointer that can be pointed at objects of any data type. However, because the void pointer does not know what type of object it is pointing to, it cannot be dereferenced directly. The void pointer must be explicitly cast to another pointer type before it is dereferenced. The next obvious question is: If a void pointer doesn’t know what it’s pointing to, how do we know what to cast it to? Ultimately, that is up to you to keep track of.”

I could almost leave it at that for a review: this seems to describe the Void Pointers‘ music perfectly.

Values presents a wide range of atmospheres, starting almost ‘poppy’ but quickly moving into more abstract dimensions.
The geeky trio (Roald Dillewijn, Eric Magnée and Tijs Ham) not only build their own instruments, but also code the software to play them. And yet their music never sounds artificial, they have a nice warm organic sound despite their titles (which are also taken from the C++ language).

Another interesting detail is that Values is released simultaneously by three different (dutch) labels that share a taste for the adventurous: Esc.Rec, Lomechanik and Shipwrec.

Oh, and by the way: the last track is called Dereference – so you don’t need to worry you’re left dwelling in the void without knowing where to point to next.

--

Review by Sven Schlijper in Kindamuzik:
Roald van Dillewijn, Tijs Ham en Eric Magnee wijzen naar... Tja, naar wat eigenlijk? De grijsheid van het omslag, de gaten of misschien toch naar het brandrandje dat de laser naliet bij het snijden? Gaat het drietal voor het dromerige blauw of het intens Rothko-achtige purper dat je door de uitgespaarde vormen ziet? En dat sterretje, dat staat voor pointers. Wegwijzers, als paddenstoeltjes langs een fietspad dus, op weg naar leegte, vacuüm, niets of wellicht juist daarvandaan. Bij de pijltjes staan geen afstanden genoteerd. Daar doen ze niet aan, de heren van de rijzende *, achter hét hoesontwerp van het jaar.

Opgeborrelde vragen buitelen voort om even veel uitroeptekens, want op hun zelfgebouwde instrumentarium spelen de drie een volslagen uniek amalgaam van ambient, kraut- en postrock, drone en shoegaze. Dreigend en net zo zwanger van onheil als Godspeed You! Black Emperor, ook abstract analoog via Eliane Radigue en Can-achtig straf ritmisch, maar tegelijk toch olijk vrijbuiterig. The Void* kiest slim, maar niet opzichtig snugger, voor syncopen en dissonantie en weet met stemmig gebruik van noise kietelende timbres aan de toch al allesbehalve steriele elektronica toe te voegen. En dat in een kraakheldere productie vol lagen en ruimte, tussen Eno-gloed en de ijselijke dromerigheid van Múm.

Pulserende vlakken in bijna-monochroom hullen het trio in nevelwolken. Compositorische lijnen raken zo gefragmenteerd, lijken te worden uitgegumd en zonder liniaal opnieuw neergezet. Etsen zijn het in uiterst breekbaar materiaal, als graveringen in het dunst geblazen glas. Een twinkelende piano ketst licht door een prismatische breking wanneer zonlicht de kelk net op de juiste plek raakt. Een metronoom tik-takt, een schrijfmachine ratelt, slingerklokken zwieren en marcherende voeten drammen. Net echt, terwijl alles uit machines komt en Reichs Clapping Music en Drummingeindelijk en eindeloos een hedendaagse pendant vinden. Met deze meesterproef hebben de drie ettelijke zeer hoopvolle lijnen uitgezet in de ongewisse leegte die in het verschiet ligt. Weet je nog niks zeker. Point(ers) taken, wellicht?

--

Review by Theo Ploeg in Gonzo (circus) magazine:
Eigenlijk is het een wonder dat 'Values' is verschenen. Roald van Dillewijn, Eric Magnée en Tijs Ham houden ervan te stoeien met software, elektronica en instrumenten. Daar experimenteren ze mee en passen ze aan. Tinkering heet dat. De essentie ervan is dat alles altijd in beta is, in ontwikkeling. De zes composities op 'Values' zijn dat niet meer, want zijn vastgelegd op zwart vinyl. Van Dillewijn, Magnée en Ham zullen daar tegenin brengen dat 'Values' een momentopname is, eigenlijk ook één van de vele mogelijke, tijdelijke uitkomsten van hun tinkering-sessies. Alleen is deze toevallig vastgelegd. Enfin, we mogen blij zijn dat 'Values' er is. Onder de naam The Void*, waarin * staat voor pointer: een verwijzing naar de in de programmeertaal C gebruikte variabele waarvan de waarde bewust niet is gedefinieerd, geeft het drietal regelmatig optredens en workshops over het maken van eigen software en hardware om muziek mee te maken. Onder andere tijdens de Algorave-sessies van de Amsterdamse organisatie Code(d) Matters. 'Values' is ontstaan uit opnamen die werden gemaakt tijdens improvisatiesessies, waarin instrumenten werden gebouwd en aangepast, in Frankrijk. De oorspronkelijke opnamen zullen inmiddels onherkenbaar zijn. Op 'Values', gestoken in een prachtige, deels gelasercutte hoes (ontworpen door het Nijmeegse Studio Another Day), staan zes onaffe composities ergens tussen ambient, elktro-akoestische muziek en postrock in. Soms vrijwel uitgewerkt tot een compositie met een kop en staart (opener 'Function', de gedreven gebroken techno van 'Abstract'), soms een rijke improvisatie die nog alle kanten uit zou kunnen evolueren (ambient ontmoet elektro-akoestisch in 'Dereference', het verstilde op pianoklanken rustende 'B BI DI F'). Lastig in een hokje te stoppen en dus verschenen als samenwerking tussen drie platenlabels (Lomechanik, Esc.rec. en Shipwrec). Een eindig kunstwerkje dat laat zien en horen dat muziek maken voor The Void* geen grenzen kent.

--

Review by FdW in Vital Weekly:
The collaborative effort of three labels from The Netherlands, of which two I might say are even from the sunny hometown of Vital Weekly, proving once more the creative power of such a small city. The cover has a fire burned pattern, something I didn't encounter since O Yuki Conjugate's 'Equator' CD and the silk screened inside cover glows nicely through these holes, which may or may not resemble a good old floppy disc. That has to do with the fact the group uses C++, a computer language used in the creation of the music. The * in the band name stands for 'pointers' so the band name is The Void Pointers and there are three members, Roald van Dillewijn, Eric Magnee and Tijs Ham. They play their music on instruments they built themselves and through improvisations they generate the basic material, which is later on re-arranged, cuts, erased, processed, and fed eventual through some more hardware to create the end result, pressed up in this platter. They recorded the music at the end of 2014 in France, and the whole of 2015 was used to further sculpt these recordings. It is perhaps for both Lomechanik and Shipwrec an odd record to release, as normally their releases are more about the use of beats and synthesizers, but it shows how daring these labels are, willing to take risks.

I am not sure how we could classify The Void* as the six pieces on this record but the words 'ambient' and 'drones' are never far away. There is certainly also something along the lines of a guitar and bass in here, and in 'Abstract' even some drum patterns. It is quite a wall of ambient sound that this trio erects here, but it is all quite open and full of little details, and sometimes it is all quite sparse and fragile, especially when the piano is being played. The production of this is excellent. A musical source of inspiration no doubt also comes from the world of post rock, but only the variety that is connected to the world of computers, so I was thinking about Radian and the other groups from Vienna, even when The Void* is all a little less rock based. The six cuts are simply beautiful pieces of… well… music is a word that probably is a catch all here. Ambient, atmospheric, drones, post-rock, musique concrete and computer music; it's all in here, and it works really well. I promise this band a great future.