You Better Go Now was written, recorded and mixed at Microwolf's home over a period of five years, using an acoustic guitar, a Casio keyboard, a banjitar, a snare drum, maracas, pots and pans, a Juno synthesizer and numerous other sounds and instruments, all processed through uninformed misuse of Logic Pro. The album was conceived during some rather intense years, in which, like the protagonist in Hangman, Microwolf was looking for people, places and things that would rescue him – eventually learning that he should have been looking for something else entirely. He likes to think all the songs in the album reflect on this theme one way or another.

A small sister album was also created during the making of You Better Go Now named You Are The Everything. That record as well as possible future microwolf endeavours can be found on microwolf.bandcamp.com and microwolf.tumblr.com.

Thanks: Michiel, Harco and Tijn | Jarno van Es for borrowing his Casio and Juno | Seamus Cater for borrowing his first name and a snippet of his song | Dulce da Rocha Gonçalves for continuous solicited and unsolicited good advice | and thank you, for listening.

--

Review by Perry Holt in Periwinkle Hear and Now:
In 5 years, the time between recording his last album and You Better Go Now, it seems Benjamin Van Vliet aka Microwolf, has managed to survive an existential catastrophe, emerging bloodied, bruised, panicked and thankful. Thankful that is, that in the process he's discovered something he'd been expecting to find in others, a bitter reward by the albums closing. His voice, has a kind of troubled, faltering, American delivery and I'd say he's cruised the roots music of the US for a while, along with his immediate neighborhoods own song sources. These influences are most evident on the albums closing song, Hangman, a song from the European folk tradition variously known and covered as the Gallows Pole (Led Zeppelin), Seven Curses (Bob Dylan), The Gallis Pole (Huddie Ledbetter) - it's a song that suggests we don't invest too much hope in others for our saving, and that for some, treachery is a means to gain advantage. Y'know the albums cover points the way, a rural mandala containing a faded sign-post, or is it a cross, a statue...

There's a really great 'soft focus', lo-fi, feel about You Better Go Now, however, it is no slouch in the production department as you'd expect from an esc.rec release - there's judicious use of location recordings and a great sense of detail to the sound palette. Benjamin says at the Bandcamp page "...using an acoustic guitar, a Casio keyboard, a banjitar, a snare drum, maracas, pots and pans, a Juno synthesiser and numerous other sounds and instruments, all processed through uninformed misuse of Logic Pro." I reckon that gives a pretty good indication of where the album sits in the sound dept. and if you need further comparison I'd say its akin to the music of local musicians Adam Cole as Trappist Afterland and Paddy Mann.

The Microphones opens the album via a bubbling brook morphing into an equally bubbling percussion cycle, akin to a soundtrack signifying the maddening passage of time, in a movie about a person who's sanity is slipping out of control. The use of the percussion is akin to the effect of a camera wielding dizzly in and out of focus, spinning towards the protaganists crash. Distant field recordings of children come and go, incantations ghost the edges of the song and possess the singer as he intones an odd freak folked melody, and then, the song peaks accompanied by clanging pots, pans and is gone. As an opener it sets up the mood of the album, swinging between the tensions of sadness, loss and a yearning for happiness, a means to shake the fuckedness that life can be asunder.

While at times harrowing, there are respites; It Will Fall - all wanting and yearning to open, has a delerious beginning - it soon becomes a shambolic musical joy, a sunburst through grey clouds. Benjamin really does create some lovely tensions between happiness and its shadows in songs such as these. Sovereign follows, offering respite, a gentle, subdued musical inlet, lulling the angst, the drama briefly contained, the protaganist having seen and then projecting into the future. This sense of peace follows on Seamus, a barely there soundfield of ambient textures - a quiet drone, a whirring pitch.

Songs can shape-shift through a kaleidoscopic sequence of movements perhaps most beautifully realised on my personal favourite, Salt Lake. This song traverses pastoral idylls, Neil Youngsish hurting, group chorus, through dissonant breakdown, angry bitterness and blissed sampleology - is it a vintage Hindi heartbroken plea? It closes in a melange of found sounds, backward looped sounding strings and electronic ambience - its accomplished, no doubt. Before the previously mentioned closer Hangman, we are gently coaxed by the reflective, sepia toned Silly with its beautiful cornet and ballroom orchestra samples that bring to mind the music of say Daedelus.

Go to it - celebrate a rich musical imagination rooted in songcraft and life's sometime rollicking, bollicking trip.

nb. there's a sister album of verdant loveliness, You Are the Everything.

--

Review by Frank Gesink in 3voor12 Utrecht:
Microwolf is het project van Benjamin van Vliet (van Moi, le voisin). Zijn nieuwe album, genaamd You Better Go Now, is na de EP You Are the Everything het eerste volwaardige Microwolf-album. Het resultaat is een album dat ergens valt tussen sample-pop, donkere folk en zelfs een beetje wereldmuziek. Het is bovenal een album waarop veel gebeurt. Te midden van omgevingsgeluiden, strijkinstrumenten, keyboards en desoriënterende samples van vocalen probeert Van Vliet met zijn akoestische gitaar ook nog een simpel folkliedje ten gehore te brengen. Zijn gitaar en stem klinken gevoelig en intiem, maar er gebeurt bij het openingsnummer te veel omheen, zonder dat het bij elkaar komt in één bezwerend geheel. Op de rest van het album lukt dit veel beter. Benjamin van Vliet houdt er van om schijnbaar rustige folkliedjes te laten ontsporen in een draaikolk van chaos en verwarring. Het zorgt constant voor spanning en verrassingen, want wanneer houdt het folkliedje op met bestaan en neemt de chaos het over? Er gaat een oerkracht uit van die momenten, voornamelijk gedreven door emotie. Het beste voorbeeld en tevens hoogtepunt van het album is 'Salt Lake', waarbij een akoestisch gitaartje, subtiel dreunende bassen, zachte percussie en handclaps Van Vliet's triest klinkende ballad minutenlang gedreven begeleiden. Uiteindelijk bouwt het lied op naar een climax die ontaardt in een chaos vol gitaarlagen, onvast gezongen koortjes, Afrikaanse vocale samples en Van Vliet die er bezeten doorheen zingt. You Better Go Now is een album dat zeker de tijd nodig heeft om alle puzzelstukjes in elkaar te laten vallen, maar het is aan te raden om die tijd te nemen, want dan openbaart zich een bevreemdend, onstabiel en emotioneel album. Eén puntje van kritiek dan nog? Het beekje dat dient als albumopener en -afsluiter moet een sadistische grap zijn, aangezien we van al dat stromende water al snel naar de wc moeten.

--

Review by J M van Wessem in Pat-Sounds:
Microwolf is Benjamin van Vliet, een in Amsterdam woonachtige multi-instrumentalist die na een leuk EPtje nu zijn debuutalbum You Better Go Now heeft uitgebracht. You Better Go Now is een bijzonder intrigerende plaat geworden, waarin hij in zijn eentje op hypnotiserende wijze duistere folk-klanken combineert met een ijzingwekkende stem, op een manier die velen zullen kennen van bijvoorbeeld The Microphones.

De vergelijking met The Microphones komt niet uit de lucht vallen: het album opent namelijk met een ode aan die band met het nummer The Microphones. Op onheilspellende wijze worden repeterend gitaargetokkel, piepende feedback, troosteloze stem-samples en spannende koortjes tot een duister geheel gekneed, precies in stijl van Microwolf zijn inspiratiebron. Maar waar deze opener duidelijk leent uit het repertoire van The Microphones, weet Microwolf op de rest van de plaat een volstrekt uniek geluid te creëren. Op het met elektronisch percussie ingezette Sovereign worden op overtuigende wijze stuk voor stuk verscheidene instrumenten toegevoegd, eindigend in een ontrafelende kakofonie van achtergrond stemmetjes en een outro met wederom die elektronische insteek. Dit nummer wordt daarmee een soort hemelse sfeerzetting, waar je de regen op de ramen hoort tikken. Dat herfst-gevoel overheerst ook op de rest van de plaat, met als hoogtepunten de afsluiters Silly en Hangman. Op Hangman leiden slim gekozen stiltes, samples van miauwende katten, gezucht en het gedruppel van een kraan tot dat ultieme zondag-ochtend gevoel, terwijl je op Silly een soort meanderend dronkemansgeluid hoort waar je bedwelmd van raakt. Maar Microwolf benadert je hier soms ook op een meer toegankelijke, zelfs rockende, manier. Het rock-nummer It Will Fall leunt bijvoorbeeld sterk op blazers en elektrische gitaar, en het akoestische Salt Lake zou bijna een succesvol popnummertje kunnen zijn. Dat vat de echte kracht van You Better Go Now samen: de plaat is een zeer veelzijdig geheel, dat permanent is gesterkt door de perfect opgebouwde instrumentatie en de zeurende maar oh zo geschikte stem van Benjamin van Vliet en zijn mompelende koortjes.

Microwolf, oftewel Benjamin van Vliet, brengt met You Better Go Now een ontzettend originele, spannende en onheilspellende plaat uit. Met deze volledig in zijn eentje opgenomen plaat weet hij het perfecte herfstgevoel te creëren, met schitterende samples, dronken wijsjes en prachtige huiskamer akoestiek. We zijn benieuwd of hij hiermee wat naamsbekendheid krijgt; ik hoop het ten zeerste. You Better Go Now kan zich namelijk op alle vlakken meten met de indie-folk legendes The Microphones.

--

Review bij Drizzi in NetMusicLife:
Cinque anni. Ne è sicuramente valsa la pena. Perchè "You Better Go Now", album scritto dall'olandese Benjamin van Vliet, alias Microwolf, è ricco, profondo, intenso. Un orgasmo di creatività acustica miscelata con estrema sensibilità ad elementi elettronici minimali. L'Africa è la prima immagine che mi compare davanti agli occhi. A partire dalle ritmiche, a cui susseguono i cori e la strumentazione adoperata. "The Microphones", prima traccia dell'album, può fare da guida a tutto quello che succederà durante il bel viaggio che accompagna l'ascolto di "You Better Go Now". Intrecci sonori che si mescolano creando colori che profumano di umanità intelligente e positiva. Beat elettronici che si rigirano tra le lenzuola che odorano del perfetto intreccio di due corpi che si amano. Sospensioni nel vuoto che si colmano delicatamente. L'imperfezione ritmica, giocosa e ricercata, mi fa innamorare di questo, a mio parere, concept album datato 2015. Un album che come inizia finisce. Un movimento acquatico. Un cerchio. Un loop. Tutto ritorna alla sua origine e si trasforma ad ogni nuovo ciclo. Un album che potrebbe trovarsi a proprio agio nel catalogo della Real World di Peter Gabriel. Invece è qui. esc.rec. Olanda. Label, o netlabel, oramai il confine si è dilatato. Chi non si arrende sopravvive, o probabilmente nel futuro vivrà, visto la qualità della musica proposta. (Non è free download. Raramente mi permetto queste divagazioni. Ma 5€ per un album simile sono pochi. Con 5€ mi compro 2 gelati in Italia. In questo album c'è arte raccolta in cinque anni di lavoro.) Messaggio per esc.rec. Apprezzo il tuo slogan: "Buy music. Support the creative. Feel good."

--

Review bij André Gomes in Bodyspace:
Saiu muito recentemente com o selo da Esc.rec. Um disco chamado You Better Go Now, com a assinatura de Microwolf. Foi gravado em casa durante um período de cinco anos com uma guitarra acústica, um teclado da Casio, uma banjitar, alguma percussão (mais ou menos convencional), um sintetizador e mais algumas coisas não creditadas. É a magia da vida doméstica.

O disco foi gravado ao longo de anos conturbados na vida do seu protagonista. E é isso que Benjamin van Vliet espera que consigamos ouvir neste registo. A edição limitada do registo foi lançada a 28 de Fevereiro (numa tiragem de apenas 50 cópias). Podem ouvir as oito faixas do disco aqui em baixo.

--

Review by Jan Willem Broek in Subjectivisten:

Ruim een jaar geleden verschijnt het geweldige You Are The Everything van Microwolf. Dit is het soloproject van Benjamin van Vliet, die eerder ook te horen is in de originele Utrechtse anti-folkgroep Moi, Le Voisin. Wat opvalt aan zijn debuut is dat hij buiten gebaande paden om muziek maakt, die vervolgens wel te beluisteren is als singer-songwritermuziek. Er is tevens ruimte voor folk, abstracte muziek en veldopnames, zonder dat hij zich ergens op vastpint. Zijn zang, die het fraaie midden houdt tussen Jason Merritt (Timesbold, Whip) en Will Oldham, is misschien nog het enige deel dat binnen de reguliere muziekstructuren past. Maar de bijzondere, fragmentarische en bovenal ingetogen omlijsting maakt het tot een groots en onconventioneel kleinood. Het is dan al bekend dat dit album een tweeluik vormt met You Better Go Now, uitgebracht op het leuke en avontuurlijke label Esc.rec uit Deventer. Op sterke wijze gaat hij weer aan de slag met potten en pannen, Casio keyboard, akoestische gitaar, banjitar, drums, sambaballen, Juno synthesizer, computerbewerkingen en diverse samples en veldopnames. Hij laat deze geluiden haast op caleidoscopische wijze de revue passeren, waardoor het geluid steeds weer net wat anders is en toch die kenmerkende intieme sfeer en losse stijl houdt. De diverse onderdelen vormen grenzeloze singer-songwritersongs waarin wisselend (kraut)folk, wereldmuziek, abstracte en elektronische elementen en jazz de naar bovendrijven en de boel origineel inkleuren. Het is allemaal melancholisch en van een intrigerende bevreemdendheid. En daarom ook zo ontzettend mooi. Zijn breekbare zang vult hij aan met samples van een vrouwenkoor tot anonieme zang van een jongen en een interview met Graham Chapman. Alles wat hij hier presenteert is van een ongrijpbare klasse, intensiteit en schoonheid. De (co)productie is ook nog eens in handen van duizendpoot Weerthof. Je kunt denken aan een steeds wisselende puzzel van Timesbold, Will Oldham, Sufjan Stevens, Sparklehorse, Birdt, I Am Oak, Herrrek, Loren Nerell en BJ Nilsen, maar eigenlijk moet je dat allemaal loslaten en gewoonweg intens genieten van de schitterende en bovenal wondere wereld van Microwolf. Wat een luisteravontuur! Eén van de meest unieke releases van eigen bodem.