With the album 'Regering' (dutch for ‘Government’) the duo Martijn Comes and Lukas Simonis release their first record together.

The title and track names are derived from the works of B. Traven (aka Ret Marut), which says something about the atmosphere of the work and the way it was constructed. Although there are signs of Traven’s criticism of capitalism, freed of blatant moralising, there is also a sense of nostalgia as far as the atmospheric side of the music is concerned. A longing for the days when social media and the lot were not involved in the struggles for justice and freedom.

Of course this is 'only music', and how can you criticise anything by just making sounds and suggesting an aural world that goes beyond that? That being said, listening to this ambient meets improv meets film-score album is its own reward, so it may be best to let the listener decide.

Martijn Comes comes from a film-score background while also moving in circles of experimental electronics, ambient and drones. Lukas Simonis is a seasoned improviser/sound artist with a post-punk edge.

--

Review by rvp in Gonzo Circus magazine:
"De titels op 'Regering', het eerste album dat gitarist Lukas Simonis maakte met Martijn Comes, bespeler van allerhande toetsen en synthesizers, kunnen zo weggelopen zijn uit een politiek manifest. Dat gevoel wordt in de hand gewerkt door de titel van het album zelf. Terwijl Simonis zijn muziek graag kruidt met de nodige ironie en slagen om de arm, is daar nu geen sprake van. In 'Er Is Maar Eén Nergens' zorgt Comes op zijn toetsen voor een vaste ondergrond. Die benutten Simonis en hijzelf als basis voor sluiers en strepen van gierende, zwervende synthesizerklanken en wrange, hoog oplopende uitspattingen op gitaar. Of de snaren gestemd zijn doet eigenlijk niet ter zake. 'De Verloren Zaak' is een opstapeling en aaneenschakeling van vervormde klanken die zowel van gitaar en van synthesizer afkomstig kunnen zijn. Daartussendoor ontwikkelt zich een regelmatig schrapen, als van een metalen sprinkhaan. In 'Opstand Der Aanhangigen' tinkelt Simonis op zijn snaren, duwt akkoorden op en neer met zijn whammy-bar, terwijl een baspuls tijdelijke zekerheid biedt. Op den duur gaat het over in een niet al te scherp afgebakende, riedelende melodie op toetsen, met een vlot kloppende ritmische begeleiding. In een verre hoogte laat Simonis zijn gitaar fluiten en huilen. Met op het omslag een prachtig beeld van Daniël Verkerk. Zo'n regering hebben we nog niet eerder gehad. Een verademing."

--

Review by Ben Taffijn in Nieuwe Noten:
"Als je geïnteresseerd bent in experimentele muziek waarin elektronica een allesbepalende rol speelt, kun je niet heen om het in Deventer gevestigde Esc.Rec. Harco Rutgers blijkt iedere keer weer een uitstekend oor te hebben voor onverwachte klanken en bijzondere muzikale vondsten. En ook al beperkt hij zich zeker niet tot Nederlandse musici, zij vinden hier wel vaak een podium. Daarom vandaag muziek van eigen bodem, in het laatste jaar uitgebracht. Martijn Comes en Lukas Simonis maakten ‘Regering’, Roel Meelkop en Marco Douma maakten het in prachtig artwork gestoken ‘Hoek’ en Jeroen Diepenmaat en Wouter van Veldhoven vulden met ‘Struin’, respectievelijk ‘Stop’, ieder een kant van een cassette.

Ofschoon er geen woord klinkt in ‘Regering’ heeft het album zeker wel een boodschap, iets dat ook blijkt uit de titels van de stukken, ontleend aan het werk van B. Traven, een literator over wie we opvallend weinig weten, maar die vrijwel zeker, onder het alias Ret Marut, ook anarchistische artikelen schreef. Ach, een titel als ‘Opstand der Aanhangigen’, waar dit eerste album van Comes en Simonis mee opent, zegt natuurlijk al genoeg. En de muziek past daarbij, de ritmische puls, de wat duistere klankwolk, die vrij hoge fluittoon die daar ineens doorheen breekt, dat alles roept een gevoel van melancholie op. De spanning stijgt in ‘Laffe Epicus’. De industriële klanken blijken ook nu weer een prima medium om maatschappij kritiek in te verpakken. Ja, opwekkend is dit allemaal niet. Zo zijn ‘Ouverture voor een Einde’ en ‘De Verloren Zaak’ nu niet bepaald titels die gevoelens van blijdschap oproepen. Maar ja, sla een keer de krant open en je bent direct doordrongen van de actualiteit van Traven. Onze twee musici zitten er niet veel anders in en geven er met allerhande varianten van het begrip noise en industrial er de gepaste muzikale invulling aan."

--

Review by Squidco:
"Regering signifies Government, the title and track names derived from the works of B. Traven, in the first meeting between sound artist and composer Matrijn Comes and guitarist Lukas Simonis (AA Kismet, Coolhaven), in a dark album of subtle innuendo and detail, running the spectrum from nightmarish environments to hopeful glimmers; an impressive collaboration."

--

Review by Gert Derkx in Opduvel:
"Twee muzikanten uit verschillende hoeken van het muzikale spectrum gaan jammen om zo uiteindelijk tot composities te komen die meer behelzen dan de som der delen. Dat is zo’n beetje wat er gebeurt in de samenwerking van Martijn Comes (piano, orgel, synth, elektronica) en Lukas Simonis (gitaar, effecten, synth). Het resultaat is onder de titel Regering uitgebracht door het Deventerse Esc.rec-label.

Comes heeft een achtergrond in film-scores en hij deed onderzoek naar populaire, moderne en klassieke muziek. Zijn eigen muziek is vaak te scharen onder ambient en drone, maar in feite werkt hij aan een heterogeen oeuvre, waarbij hij in zijn soundscapes ook melodieën of aanzetten daartoe verwerkt, hoewel hij soms ook voor gelaagde minimalisme gaat, zoals op het geweldige Interrogation Of The Crystelline Sublime. Simonis is een gitarist die thuis is in geïmproviseerde en experimentele muziek en alternatieve stromingen binnen de rock. Hij was te horen bij onder andere Dull Schicksal, Trespassers W, AA Kismet, Coolhaven en Ig WItzelsucht. En bij Zoikle, waarvan vorig jaar pas het sterke debuutalbum verscheen.

De twee muzikanten troffen elkaar meerdere keren in de periode 2018 – 2020 en namen hun muziek op in de L6S Studio en de WORM Studio in Rotterdam. De albumtitel en de titels van de zes stukken die dat album telt, zijn gebaseerd op werk van B. Traven, een in het Duits publicerende schrijver die hoogstwaarschijnlijk ook onder het pseudoniem Red Marut heeft geschreven. Veel van de levenswandel van de schrijver is in nevelen gehuld en hij hielp zelf ook niet echt mee door nooit interviews te geven. Als hij inderdaad degene is die hij wordt vermoed te zijn, dan is het mogelijk dat hij in 1919 heeft deelgenomen aan de Beierse revolutie, ter dood is veroordeeld, is ontsnapt en gevlucht naar Keulen.

Het raadselachtige dat om de schrijver heen hangt, zit ook een beetje in de muziek van Comes en Simonis. Er zijn duidelijk elementen uit ambient en drone aanwezig, maar de muziek van het tweetal bevat daarnaast zoveel aspecten die op andere genres duiden, of juist helemaal niet in een hokje zijn te plaatsen, dat elke aanduiding schromelijk tekort schiet. Het maakt de muziek niet eenvoudig te doorgronden, maar dat is niet erg, want Regering is ook zonder je af te vragen waar je precies naar luistert een feest voor de oren. De zes stukken verschillen onderling en er is geen zwakke broeder te ontdekken. De muziek klinkt avontuurlijk en tegelijkertijd doelbewust.

Ergen tussen lichtheid en zwaarte bivakkeert het duo in ‘Opstand der Aanhangigen’. Een zwevende toon, die zo nu en dan een zwiep richting een andere toonhoogte krijgt, neutraliseert de speelsheid die het stuk in zich draagt (prettig ritme, tingelend vrij gitaarspel). Na een paar minuten verdwijnen de meeste geluiden. Het ritme blijft intact en wordt nu van meer elementen voorzien. Dat aanhoudende patroon heeft een tranceopwekkend effect. Met subtiele klanken wordt variatie aangebracht, zonder het patroon te verstoren.

‘Laffe Epicus’ begint fluisterzacht en spannend. Over een zachte drone en eveneens zacht en ook langzaam ritmisch patroon op de achtergrond worden vreemde geluiden gedrapeerd, schijnbaar willekeurig. Het volume neemt al snel toe, evenals het aantal lagen, en daarmee wordt de spanning tot een kookpunt gebracht. Er zit iets bozigs in de muziek, die recht op je afkomt. Ronddraaiende bewegingen komen in verschillende tempi voorbij en er klinkt een drone bestaande uit een volle orgelklank. Het duo heeft de luisteraar te pakken en laat niet meer los.

Zeer avontuurlijk gaat het er aan toe in ‘Ouverture voor een Einde’. Net als in ‘Opstand der Aanhangigen’ klinkt een lichtvoetig ritme, waar nu gitaarfratsen, glijdende synthklanken en drones overheen worden gelegd. Die zouden bij elkaar een futuristisch aandoende geheel kunnen vormen, maar dat steeds aanwezige ritme plaatst de muziek in het hier en nu, met beide voeten op de grond. Een melodie doemt op, vakkundig ontregeld door het gitaarspel van Simonis. Gaandeweg verandert de koers, verdwijnt het ritme naar de achtergrond en voert een orgeltoon de boventoon. De ontregeling wordt vervolgens steeds heviger.

Een aardedonkere toon zet ‘IJzingwekkende Weegschaal’ in gang. Die drone pulseert, terwijl in de diepte geluidjes plagerig rondvliegen. Uit de duisternis ontstaan nieuwe elementen: een bewegend motief, als donderwolken opkomende en weer verdwijnende klanken, als vreemde wezens onvoorspelbaar voortbewegende geluiden, een als een langzaam rijdende trein klinkend ritme, elektronische klanken die aan natuurgeluiden uit de jungle doen denken, lange gitaarklanken, een machinaal aangedreven ritme, etc. Ieder zal er met zijn eigen fantasie andere beelden bij hebben. Dat de muziek een sterke verbeeldingskracht heeft, staat buiten kijf. Het stuk is spannend bovendien.

In ‘Er is maar één Nergens’ wordt de basis gevormd door een uit twee bewegingen bestaand, enigszins vervormd pianomotief. Daaromheen weten Comes en Simonis een scala aan geluiden te creëren, zoals percussieve klanken en geluiden die doen denken aan een cirkelzaag in de timmerwerkplaats of ongeïdentificeerde vliegende objecten. Het duo speelt met dichtheid: soms is het totaalgeluid redelijk kaal, op andere momenten wordt de ruimte die geboden wordt meer ingevuld. Het pianomotief is de ideale voedingsbodem voor allerhande experimentele vondsten en de rijkdom aan klanken en bewegingen is dan ook groot.

Slotstuk ‘De Verloren Zaak’ klinkt vervolgens alsof het tweetal zich van het juk van het pianomotief heeft bevrijd: uit alle hoeken en gaten doemen klanken op, samen een onsamenhangende ritmiek creërend, vrij en speels. Het stuk is een en al beweging en beweegt alle richtingen op behalve recht vooruit. De muziek is veelkleurig en de dadendrang is groot. Gaandeweg worden elementen ingebracht die de nervositeit wat temperen, vallen wat puzzelstukjes op hun plaats, terwijl andere ongrijpbaar in het rond blijven vliegen. Het is een muziekstuk waarin zoveel gebeurt dat je er simpelweg niet op uitgeluisterd kunt raken.

Die laatste opmerking geldt eigenlijk het hele album. Regering is een festival van geluiden dat grote indruk maakt in zijn oorspronkelijkheid, diversiteit, creativiteit en kwaliteit."

--

Review by Jan Willem Broek in Subjectivisten:
"Martijn Comes en Lukas Simonis zijn twee namen die ik door de jaren heen regelmatig voorbij zie en hoor komen. Maar ze maakten niet eerder een album samen. Daar komt nu verandering in.

Comes is een Nederlandse afgestudeerd componist, die een bijzondere interesse heeft in klankkarakter in verschillende muzikale tradities, hetgeen zich in zijn releases vertaalt naar elektro-akoestische muziek, drones, ambient, neoklassiek of combinaties hiervan. Veel van zijn werken, die onder meer op Moving Furniture, The Silent Howl, IO SOUND en Bedouin Records zijn uitgebracht, hebben ook een filmisch karakter. Dat heeft vermoedelijk alles te maken met zijn studie Compositie voor Film aan het Conservatorium van Amsterdam te maken. Ervoor is hij al afgestudeerd aan de academie voor Digitale Communicatie. Naast menig soloalbum heeft hij ook werken gemaakt met Orphax, Giulio Aldinucci en Hessel Veldman en hangen er albums in de lucht met Frans de Waard.

De Nederlandse gitarist Lukas Simonis is al wat jaren langer onderweg en komt ongeveer uit de tegenovergestelde hoek met afwisselend artrock, punk, industrial en avant-garde. Hij heeft een groot aandeel gehad in de Rotterdamse alternatieve hoek, ook als programmeur voor WORM. Groepen als Dull Schicksal, Trespassers W, AA Kismet, The Rosebuds, Zoikle, Morzelpronk, Coolhaven, Apricot My Lady, Vril en nog wel meer hebben op zijn bijdrage mogen rekenen. Later is hij zich meer en meer op experimentele improvisaties gaan richten, waaruit wederom uiterst interessante releases zijn voortgekomen. Zo heb ik bijvoorbeeld nog een geweldige samenwerking met Pierre Bastien in de kast staan. Maar er is heel veel geweldigs terug te vinden in zijn imposante discografie.

Als Comes & Simonis, klinkt zo leuk samen, presenteren ze hun eerste gezamenlijke album Regering, uitgebracht op het innovatieve label Esc.rec. Deze titel spreekt mij als schrijver voor het Schaduwkabinet natuurlijk meteen aan, maar het maakt ook nieuwsgierig naar de inhoud. Deze heeft (gelukkig) niks te maken met de huidige formatie van een nieuwe regering, maar deze is net als de albumtitels ontleend aan het werk van de ietwat mysterieuze B. Traven aka Ret Marut. Comes gooit hier onder andere synthesizers, piano, orgel en Afrikaanse percussie in de strijd, terwijl Simonis met gitaren, effecten, analoge synthesizer en blippoo box aan de haal gaat. De componist versus de improvisator, maar hier toch vooral komend tot een boeiend com-pro-mis, ja laat dat maar over aan Comes en Simonis. De zes composities die ze in een goed uur hier serveren, zijn van 2018-2020 geschreven. Vanaf de allereerste tonen weten ze me al in de houdgreep te nemen. De cd opent namelijk met “Opstand Der Afvalligen”, waar je een gecontroleerde mysterieuze, haast tribale ambientsound hoort waardoor gitaarimprovisaties klinken. Maar ook daarna weten beide elkaar uit te dagen en de meest fascinerende creaties te fabriceren, waar improvisaties, elektro-akoestische muziek, ambient en allerhande experimenten op afwisselende en verrassende wijze de revue passeren. Weliswaar is de aanpak van beide anders, maar hun geluiden worden gebundeld tot één geheel en lopen niet parallel aan elkaar. Doordat je wel die verschillende inbreng hoort, geeft dat een geweldig ruimtelijk effect, waar in de leegtes weer geluiden lijken te ontstaan of te echoën. Zie het als een bijzonder geschapen rasterwerk, waardoor geluiden vliegen, botsen, vervlochten worden en tevens het raster weer kunnen vervormen. Dat kan echter soms ook angstaanjagende vormen opleveren, zoals in “Laffe Epicus” en “IJzingwekkende Weegschaal”. Ik moet met enige regelmaat denken aan die beklemmende atmosfeer van David Lynch’s Eraserhead, zij het dan met moderne muziek. Muziek die niet altijd behaaglijk is, maar waarvan je toch geen seconde wilt missen; zoveel interessants valt er te ontdekken. Het is een meeslepende, weergaloze en avontuurlijke luistertrip geworden!"

--

Review by JKH in Vital Weekly:
"Martijn Comes and Lukas Simonis released their first album together at the dutch label Esc.rec. run by Harco Rutgers. The music is recorded between 2018 and 2020. The title of the album Regering (dutch for 'Government') and the track names come from the works of B. Traven aka Ret Marut. B. Traven was a novelist who lived from 1890 to 1969. There is a lot of mystification about his person. Because he never cooperated with journalists, there were no interviews and he wrote with the pseudonym Ret Marut. Most of his books were written between 1925-1960. The music itself also has a mystical atmosphere. The combination of the experimental sounds of the guitar of Lukas Simonis and the ambient synth and piano sounds of Martijn Comes is interesting. Two worlds come together and create a wonderful palette. Simonis has a completely different background as a musician than Comes. Simonis lives and works in Rotterdam, plays improvisation music in different projects and is active in Worm. Comes was invited by Simonis for a residency in Worm. Martijn Comes is a Dutch composer in electro-acoustic music and composed for instance music for the carillon of the St Bavo Church in Haarlem and the Dom in Utrecht. The two worlds of free improvisation and controlled music meet each other in the studio during the creation of this album. The listener can hear this tension in the music and it fits the poetic titles of the compositions, like “IJzingwekkende Weegschaal” (dutch for 'Macabre Libra') and “Opstand der Aanhangigen” (dutch for 'Revolt of the Disciples'). The titles give a direction to the music but on the other hand, you can also just listen to the sounds as they are. There is a lot of diversity in this adventurous album. The atmospheres are scary, ambient, experimental, relaxing and everything in between. This first cooperation between these two musicians is a good start in which improvisation is the key for a controlled sound."

--

Review by Jan Kees Helms in Ravage:
"Twee werelden komen bij elkaar op het muziekalbum Regering van de muzikanten Lukas Simonis en Martijn Comes. Het duo kent elkaar en heeft een vriendschap opgebouwd nadat Simonis Comes uitnodigde voor een artistieke residentie in muziekcentrum Worm te Rotterdam. Simonis zit meer in de hoek van experimentele en geïmproviseerde muziek terwijl Comes componist is van met name electro akoestische muziek. Daar waar de een meer in vrijheid muziek maakt en fouten ziet als schoonheid, is de ander meer aan het componeren en werkt naar perfectie.

Het duo is met elkaar gaan jammen en vanuit deze sessies gaan opbouwen en schaven aan de zes composities die op het album zijn verschenen. De titel van het album en de titels van de composities zijn gebaseerd op werken van de schrijver B. Traven die eveneens onder de naam Ret Marut heeft geschreven. B. Traven leefde van 1890 tot 1969 en stierf in Mexico. Het grootste deel van zijn boeken heeft hij geschreven tussen 1925 en 1960. Hij was anarchist en heeft meegedaan aan de Beierse revolutie in 1919. Hij werd hiervoor ter dood veroordeeld en is gevlucht. Daarna is er een grote mysterie rondom zijn persoon ontstaan, omdat hij nooit meewerkte aan interviews en onder het genoemde pseudoniem schreef.

Titels zoals ‘Opstand der Aanhangigen’ en ‘IJzingwekkende Weegschaal’ zijn slechts indicaties waar het nummer over zou kunnen gaan. Het is in ieder geval muziek die als soundtrack voor een film gebruikt zouden kunnen worden. De combinatie van het vrije gitaarspel van Simonis met de synthesizer, piano en andere elektronische klanken van Comes gaan een spannend debat met elkaar aan. De sferen gaan van angstwekkend, naar rustgevend, van experimenteel tot minimalistisch, en alles wat daar tussen zit.

Regering is uitgebracht door het avontuurlijke label Esc.rec. van Harco Rutgers uit Deventer. Met dit album weet het label weer een mooi exemplaar toe te voegen aan hun indrukwekkende uitgaven van de laatste jaren."

--

Review by Mario Ariano in Radioaktiv:
"Dall’incontro tra il compositore Martijn Comes e il chitarrista Lukas Simonis prende forma Regering (in olandese Government),il primo disco firmato dai due olandesi.

L’album, pubblicato il 18 maggio 2021 da Esc.rec., è stato influenzato dalle opere dell’enigmatico scrittore tedesco B. Traven alle quali si deve il nome del disco e i titoli delle tracce.

"Traven è anarchico, feroce fustigatore del capitalismo, della religione, della guerra,ma soprattutto è uomo libero, nella scrittura e nella pratica di vita".

Principi che i due musicisti hanno riversato nella loro musica soprattutto per quanto riguarda la libertà di espressione: sei tracce capaci di unire le improvvisazioni post punk di Simonis con l’attitudine cinematografica di Comes.

Negli otto minuti di Opstand der Aanhangigen note sospese e corde pizzicate assumono una propria identità andando a formare un fluttuante tappeto arricchito da droni pulsanti, i diversi elementi in relazione tra di loro compongono una metafisica architettura sonora.

Ouverture voor een Einde è un’incalzante tempesta di materia elettroacustica: chitarre effettate si diramano senza una meta in un limbo tra sintetizzatori e percussioni minimali che accolgono i feedback e li elevano a veri protagonisti della traccia.

Partendo da un tappeto sonoro leggero intervallato dal suono della kalimba, Er is maar één Nergens sviluppa un paesaggio sonoro impervio con folate di rumori e basse frequenze che rendono il brano una suite ipnotica e mistica. Un flusso statico si dipana in frequenti elementi percussivi e morbidi fraseggi che danno movimento alla strumentale.

La conclusiva De Verloren Zaak è il frutto dell’emergenza espressiva dei due, un’improvvisazione multiforme tra ronzii e noise che chiude in maniera violenta l’album.

La poetica di B. Traven trova riscontro nell’enigmatico sound di Martijn Comes e Lukas Simonis, un album complesso e importante per l’uso del suono come critica sociale."