The album 'Tak' (branch) holds several recordings of different branches, equipped with contact microphones, playing records. The sharpened branch is secured in such a way that the branch skips in the grooves and a repetitive pattern occurs. During playback, both the branch and the grooves wear down, gradually deforming the sound of the playing record. This process produces lengthy recordings with a slowly and subtly changing, increasingly more gritty sound, shifting patterns, audible wear and the amplified resonance of the different branches used.

The album is available as a 'very limited edition retrofitted USB branch' (with an extra 4 hour bonus track!), but also as a 'regular' download (without bonus tracks).

'Tak' was shown as an art installation in the Instruments Make Play expo in Kunstenlab (NL).

--

Jeroen Diepenmaat is a visual artist with a predilection for sound. In his work, consisting of drawings, sculptures, installations and performances, he explores the cutting edge between image and sound and the transition from one to the other.

Jeroen Diepenmaat's work was shown a.o. in Museum voor Moderne Kunst in Arnhem (NL), Martha Museum in Herford (D), La Casa Encendida in Madrid (SP), Institute of Contemporary Art in Boston (USA), Montevideo - Dutch Institute for Media Art in Amsterdam (NL), Extrapool in Nijmegen (NL), Serralves in Porto (P), Boijmans van Beuningen in Rotterdam (NL).

--

Review in The Wire:
"Diepenmaat spins the sociocultural relationship between plants and records by using bamboo, reeds and annual honesty branches to play a side of vinyl. Connected to a contact microphone, a bamboo plays a record by German new age musician Deuter at 33 rpm; and, in a following track, a reed rattles The Mormon Tabernacle Choir at 16 rpm. The choice of records is not without meaning, as it evokes a particular history of plant music associated with folklore, new age and the concept of voice. With the gradual scratching, skipping and wear caused by the plant material, it starts to sound like a poor-graded vinyl record for sale on Discogs - in the most satisfying way."

--

Review by Peter Vercauteren in Gonzo (circus):
In de afdeling Kunstwerken Die Lawaai Maken zijn we bijzonder gecharmeerd door 'Tak' van installatiebouwer en tekenaar Jeroen Diepenmaat. Deze installatie bestaat uit boomtakken die fijn geslepen, gefixeerd en geprepareerd worden zodat ze, met behulp van een contactmicrofoon, als pick-upnaald voor draaitafels gebruikt kunnen fungeren. Muziek is trouwens de rode draad in de kunst van Diepenmaat; de man maakt ook tekeningen gebaseerd op singeltjes, schildert partituren, enzovoort. Ook cassettes en platen duiken vaak als grondmateriaal in zijn werk op. Voor 'Tak' kiest hij voor vinyl van onder andere Griekse volksmuziek en The Mormon Tabernacle Choir. De aard van het gebruikte afspeelmateriaal zorgt natuurlijk voor enige vervorming, maar we moeten toegeven dat die puntige houtsoorten prima klinken. Omdat er met loops gewerkt wordt en soms ook geëxperimenteerd wordt met afspeelsnelheid (78 toeren) van het bronmateriaal, komt de luisterervaring heel dicht in de buurt van de vroegste vinylmanipulaties van artiesten als Robert Turman en Boyd Rice/NON. Wat 'Tak' wel uniek maakt, is het feit dat de meditatieve loops ook van klankkleur veranderen: je hoort de taknaald letterlijk slijten, en het geluid degenereren, terwijl je luistert. Deze originele experimenten zijn verkrijgbaar als download, maar het conceptuele summum is natuurlijk de tastbare versie: een echte tak met als uiteinde een USB-stick, die bovendien vier uur bonusmateriaal bevat.

--

Review by Gert Derkx in Opduvel:
De uit Deventer afkomstige Jeroen Diepenmaat maakt zowel een visuele als auditieve kunstwerken. Hij maakt onder meer sculpturen, installaties, tekeningen en collages. Als geluidskunstenaar heeft hij al de nodige bijzondere en originele projecten gemaakt. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het knippen en plakken van flexidisc plaatjes, waarna de geschonden producten de klanken voortbrengen. Of aan Tak, waarbij Diepenmaat takken zodanig slijpt dat met de punt een vinylschijf kan worden afgespeeld. Die punt slijt natuurlijk en hetzelfde geldt voor het vinyl, maar dat maakt deel uit van het geluidsproces.

Keizersrande is een gebied, grenzend aan de IJssel, nabij Deventer en Diepenveen. Diepenmaat organiseerde het afgelopen jaar vier geluidswandelingen in dat gebied. Een beperkt aantal mensen mocht er deelgenoot van zijn en kreeg het resultaat direct op cd mee naar huis. Die vier schijfjes zijn in beperkte oplage nu verkrijgbaar als 4cd-box, waarbij de cd’s zijn gestoken in een handgemaakte kartonnen verpakking.

Met twee richtmicrofoons heeft Diepenmaat de geluiden in Keizersrande gemaakt. Die geluiden betreffen natuurlijk de natuur: het ruisen van de wind en het klotsen van water zijn bijvoorbeeld makkelijk als zodanig te herkennen. Maar de menselijke invloed wordt niet verdoezeld: de aanwezigen praten soms, of er wordt gekucht of gehoest. Daardoor ontstaat een waarheidsgetrouw geluidsbeeld van wat zich voordeed tijdens de wandelingen.

Dat levert op de vier schijfjes, die in lengte variëren van achttien tot drieëntwintig minuten, niet alleen interessante maar ook buitengewoon boeiende luisterervaringen doordat de schoonheid van alledaagse geluiden, waar je normaliter achteloos aan voorbij gaat of die je gewoon niet hoort, wordt benadrukt. In elk geluid schuilt muziek, zo blijkt maar weer.

Bij de box is een download gevoegd van Off Track, waarop elf muzikanten met de op de vier schijfjes vastgelegde geluiden als bronmateriaal aan de slag gaan. Ieder creëert op basis van Diepenmaats werk zijn eigen muziek. Dan blijken de geluiden als zij worden bewerkt, als wordt ingegrepen in de natuurlijke context, een functie te vervullen als field recordings, zoals wel vaker gebeurd bij ambient-muzikanten. De bewerkingen van de muzikanten geven de door Diepenmaat opgenomen geluiden een nieuwe dimensie. Soms heeft de nieuwe muziek zich behoorlijk losgezongen van de oorspronkelijke omgeving, maar in andere gevallen bevindt die zich auditief nog steeds duidelijk in Keizersrande en zijn de toevoegingen van de muzikant ingepast in die omgeving.

Zo vormen in ‘Rough Sound Walk Loops’ van Michael Ridge de natuurlijke geluiden niet alleen de basis maar bepalen zij de sound. Ridge manipuleert de geluiden niet zozeer, maar selecteert en voegt samen. Ook in Staplerfahrer’s ‘Keizersrande (Four Track Trail Mix)’ blijven de oorspronkelijke geluidsopnamen prominent aanwezig. Machinefabriek (Rutger Zuidervelt) creëert echter volledig zijn eigen (in het eerste gedeelte zware en donkere) geluidslandschap, waarin de natuurgeluiden wel terug te vinden zijn maar de elektronica de boventoon voert. Veel minder ambient is de muziek van Nlus, die een heus drumstel aan de geluiden toevoegt, waardoor zijn ‘Whether it is a walk in the…’, dat ook erg elektronisch klinkt, van ritme wordt voorzien.

Les Horribles Travailleurs (Max Kuiper) heeft bronnen uit alle vier de wandelingen gebruikt voor ‘Keizersrande 1’ tot en met ‘Keizersrande 4’. Hij is dus vier keer vertegenwoordigd op Off Track en wellicht is hij degene die de meest treffende symbiose tussen de veldopnamen en de eigen inbreng teweegbrengt. Kuiper maakt zijn muziek met analoge taperecorders en hij is dus zelf een verzamelaar van geluiden. Op twee stukken wordt hij bijgestaan door Anja Kreysing. Vermelding verdient ook de manier waarop Gluid de elektronische geluiden en field recordings prachtig combineert met een vrouwelijke zangstem.

Maar eigenlijk verdient iedere track op deze verzameling apart aandacht, want er zijn geen zwakke plekken te vinden op Off Track, dat een buitengewoon spannende collectie muziek bevat, naast die van de genoemde artiesten van BMB con., Teleferick, podL, francisco lópez en Vehikel. Het bronmateriaal blijkt een vruchtbare voedingsbodem voor de verschillende muzikanten om daarmee hun eigen muziek te creëren.

Daarnaast zijn de oorspronkelijke geluiden – aanwezig aan de oppervlakte of in de diepte – zodanig sterk, dat ondanks de verschillende muzikale invalshoeken een coherent album ontstaat. Het is aan te raden om eerst de vier cd’s te beluisteren en daarna het verzamelalbum (dat niet apart verkrijgbaar is), maar ook op zichzelf staand komen beide uitgaven goed tot hun recht. Het gaat hier niet om zomaar een bedacht project of een interessant experiment, maar om verbazingwekkend mooie muziek.

--

Review by PvC in Ambientblog:
Esc.rec. (best pronounced loud) is a highly conceptual label. A ‘platform for adventurous music’, where many releases take the form of a cross-media art project – sometimes even in editions of ONE (in which case the price reflects its status of an art object instead of a simple CD-release).

Tak, a Jeroen Diepenmaat project released earlier this year, is a great example: different vinyl releases (Deuter, greek folk music, Mormon Tabernacle Choir) recorded when played with wooden (bamboo and reed) ‘needles’ that slowly damage the original records and thus produce a deteriorating repetitive pattern. That, in itself is conceptual enough, but on top of that the recordings of this art installation was offered as a USB stick fitted in a branch (with an additional 4 hour bonus track). Try storing thát somewhere in your vinyl or CD collection!!

Off Track – a new Jeroen Diepenmaat and Esc.rec. project – is part of a 4CD-collection of (four) soundwalks that were conducted by Jeroen Diepenmaat in and around Keizersrande, just outside Deventer (NL). Walks were organised in different seasons (march, june, october 2017, and january 2018), and a composition from the location-recordings was created in real-time. The lucky few attending the soundwalks received a recording of it afterwards. These four walks are now collected in this limited-edition (74) handmade box. Each of the CD’s titled with the date of the soundwalk: 26032017, 25062017, 29102017 and 28012018.

As you’d expect, these are purely environmental recordings, documenting the Keizersrande area in Holland (sometimes also demonstrating that it is hard to find a spot in Holland where you can nót hear human impact).

But this  collection gets a completely different dimension from the additional bonus compilation download called Off Track (not on CD and – unfortunately – not available separately), on which the soundwalk recordings are used to create remixes by different artists. Artists include some more or less familiar names such as Machinefabriek, Francisco López, Teleferick, Gluid, BMB con., podL, Michael Ridge, Nlus, Vehikel and Staplerfahrer, and Les Horribles Travailleur contributing 4 tracks, one for each different walk.

By re-arranging and filtering the source material and adding electronics, the new tracks become an alternate reality of electro-acoustic sounds. Changing the original recordings in this way teaches us never to take any environmental sound for granted. It also guarantees that you will probably hear something completely different the next time you’ll visit Keizersrande, near Deventer.

--

Review by Richard Allen in A Closer Listen:
If you enjoy creative presentations, look no further than the esc.rec. label, whose latest releases are as unique as they come ~ physical editions that speak of permanence and impermanence, while providing reminders of the enduring appeal of touch. Granted, one limited edition has sold out and the other costs €1900, but that in no way diminishes their power.

Jeroen Diepenmaat‘s Tak is the (much) longer release: 8 hours as opposed to 5 minutes, although a tidy 4-hour version is available for the masses. The original edition was a USB stick embedded in a branch, a reflection of the manner of recording. These are classic slabs of vinyl played by wooden styluses, leading to degradation and lull. One of the joys of the recording for this reviewer is seeing the various speeds (16, 33, 45 and 78 rpm), which were included on my childhood record player, the upper and lower settings absent from most modern equipment. Deuter, Greek folk music, the Polish Nightingales and the Mormon Tabernacle Choir are subject to this process, which produces a strangely beautiful byproduct.

The original sources are clearest at the opening of each piece, some of which stretch over the one-hour mark. Over time, the music becomes masked, giving way to flutter and rub. The Greek folk piece takes on the somnambulant effect of a slowly moving train. One detects the recession of foreground elements and the ascension of background elements, as well as new sounds produced by abrasion. The lone 78 rpm piece is the shortest of the set, but demonstrates the swiftest movement as musical melodies become percussive melodies due to the combination of velocity and wood. Counter-themes emerge at the two-and-a-half minute mark and continue to unfold for the remainder of the track. In contrast, the 16 rpm choir piece sounds like a field recording of turtles making their way over granite slabs. The longer one listens, the more one experiences the ghost melody in the background, advancing and retreating like a fog.

While Tak blurs the line between instrument and song, Eli Gras‘ Grass Velvet contains both. The project exists as a single constructed “floating bridge harp”, constructed with materials including a salad bowl, sink filter and iron wire. If you’re thinking, “I could do this at home,” go ahead, we challenge you! The release also includes a 12? record (cut by Diepenmaat) comprised solely of sounds from this instrument. The harp has already appeared in concert, but if you buy it, the artist won’t be able to use it anymore ~ part of the reasoning behind the price.

While listening to the presentation, I’m imagining how I might use such a device. The contact mike is already included, but a second contact mike in tandem with other instruments might make for some curious echoes. The sounds produced are akin to thumb pianos, prepared pianos, rain sticks and whistles. On its own, the track sounds magical, but the length helps; in a longer format, the harp might be used to transform ambient pieces into experimental or to add texture to soundscapes. Only in the closing seconds does it sound like a harp. If you want to buy this piece, it’s free; but if you want to hear more of these unique sounds, there’s only one way to do so. The gap between the two underlines the difference between the digital and the physical. Once gone, these sounds will be gone forever, fading like the abraded grooves of Tak, present only in the memory and the imagination.